Ik moet ineens denken aan mijn deurwaarder. Die kwam laatst bij mij aan
de deur om een deel van mijn eigen vermogen te amputeren. Hij belt aan, ik
doe open en hij zegt: "Hallo, ik ben deurwaarder. Mag ik binnenkomen?". Ik
zeg: "Je bent toch geen woonkamerbewaarder? Blijf maar lekker bij de deur
staan". Hij zegt: "Meneer, ik kom iets halen". Ik zeg: "Dan heb ik liever een
Jehova, die komen nog wel eens wat brengen". Hij zegt: "Meneer, ik heb hier
een dwangbevel". Ik zeg: "Dat lijkt me nogal dubbelop!". Hij zegt: "Hoezo
dubbelop?". Ik zeg: "Een bevel is toch altijd dwingend? Dan zeg je toch
geen dwangbevel? Dat vind ik net zoiets als boerenmetworst... Of
Sneeuwwitje. Of kutwijf".
Hij zegt: "Ik geloof u volledig". Ik zeg: "Dat lijkt me nogal tegenstrijdig!"
Hij zegt: "Hoezo?". Ik zeg: "Of iets is vol, of iets is ledig. Maar volledig, dat
vind ik zo niks. Dat is net zo onlogisch als boosaardig. Of kapotgemaakt. Of
Zeeland". Hij zegt: "Welnee!". Ik zeg: "Dat bedoel ik".
Hij zegt: "Mag ik nu eindelijk binnen mijn gang gaan?". Ik zeg: "Het is mijn
gang en gaan doe je alleen maar buiten". Maar hij wurmt zijn heup tussen de
deurpost en de gangmuur, en precies op dat moment gooi ik de deur dicht.
Klang! Zat zijn eigen vermogen ertussen. Volledig geamputeerd!